* بنام خالق کل شیءٍِِِِ* 

روایتی در نهج البلاغه است ،به این مضمون که :همه ی وجود زن شر است واز همه بدتر آنکه وجودش ضرورت دارد ودرزندگی مردلابد وناچارباید زن وجود داشته باشد.

روایت دیگری وجود دارد که امام صادق (ع) میفرماید:بیشترخیر در وجود زنان است.

اگر چه به ظاهرو در نظر ابتدایی این دو روایت با هم تناقض دارند،ولی با دقت وتأ مل نگاه شود تناقض بر طرف می شود.

شر بودن زن در جهت کارهای مرد ومسیر زندگی اختصا صی اوست وخیر بودنش در جهت نظام کلی وبقاءنسل بشر است.

مرد وظیفه دارد که کار وتلاش کند ومخارج اهل وعیال خود را تأمین کند،یا برای رسیدن به یک منصبی کوشش کند،حال اگر زن آمد ومانع مرد شد برای رسیدن به آن هدفش،زن می شود شر،یعنی (مانع واخلال گر) زیرا زن می خواهد که شوهرش با تمام وجود متوجه او باشد وهمسرش او را از هر مقام ومنصبی بهتر بخواهد.

و اما روایت دوم که بیشتر خیر را در وجود زن میداند، اشاره به همین معنی دارد که بقاء نسل بشر مرهون وجود زن است ،وپرورش وتربیت انسان در دامن زن صورت می گیرد،کارهای ظریف ولطیف زندگی ، وگواراترین لذتها،عمیق ترین احسا سات ،دقیق ترین عواطف ،در دست زن است ،بلکه زن همانند ملکه ی زنبوران عسلی است که اگر یک روز نباشد تمام کندو از هم می پاشد.

زن چــو باشد هنـرور ودانا              چون بهشت بـرین شود دنیا

زن چو هشیار وکاردان گردد         خانه چون روضه جنان گردد

خرّمی ها بود در آن خــــــانه         که در آن بـانویی است فرزانه

عشق وشور و هنـربود از زن         پیشرفت بــشر بــــــود از زن                

                                                                                      (یغمائی)

در اینجا زنانی باید افتخار کنند که پیرو حضرت زهرا وزینب کبری (س) باشند،آنها خیرشان از مردان بیشتر است، اگر چه بقدری شریف وعالی هستند که حتی زبان به مدح خود نمی گشایند وهمواره خود را مقصّرمی دانند0در عالم هستی فقط خدا باید تنها وواحد باشد،وغیر او باید جفت باشد تا به کمال وسعادت برسند،پس زن با مرد پیشرفت می کند ومرد با زن0